آيا قلب انسان ها بعد از حملات قلبى قابل ترميم اند؟ پس قلب كدام موجودات بعد از آسيب هاى عضلات قلب قابل ترميم مى باشد؟

قبلاً تحقيقات نشان داده بود كه آسیب قلبی در پستانداران و دوزیستان ( amphibians ) به طور معمول منجر به ایجاد اسکار با حداقل بازسازی عضله قلب می شود، اما اين موضوع در همه موارد صادق نيست.

برای سال‌ها فكر مى شد كه  کاردیومیوسیت‌های ( حجرات عضلى قلبى ) پستانداران و انسان‌های پس از تولد قدرت «تمایز نهایی» دارند و در مرحله G0 سيكل حجروى در طول زندگی مهار می‌شوند. این فرض چندین سال پیش توسط "برگمان" تغییر کرد، که تاریخ‌گذاری 14C را اعمال کرد و ثابت کرد که وقوع نوسازی کاردیومیوسیت در قلب انسان، با سويه سالانه به تدریج با افزایش سن از 1٪ در 20 سالگی به 0.4٪ در سن 75 سالگی کاهش می یابد.  اين شواهد ثابت مى سازد كه ظرفیت بازسازی و تکثیر قلب بزرگسالان هنوز نمی تواند از دست دادن انبوه کاردیومیوسیت ها را بعد از يك حمله قلبى جبران کند.

در انسانها به دلیل قابلیت تکثیر بسیار کم کاردیومیوسیت های بالغ، بازسازی بافت قلب بسیار محدود است، در حالی که تشکیل اسکار در محل های آسیب دیده رخ می دهد که منجر به بازسازی نسبتاً معاوضوى ساختمانى قلب و در نتیجه کاهش انقباض و عملکرد قلب می شود. در شرایط شدید، این حوادث به تدریج منجر به نارسایی قلبی می شود که مرحله پایانی همه بیماری های قلبی است. 

قلب پستانداران یک اندام پس از میتوزی با ظرفیت بسیار کم برای بازسازی شناخته شده است. هنگامی که قلب دچار آسیب هایی مانند حملات قلبى (  انفاركشن میوکارد (MI) ) می شود، معمولاً منجر به از دست دادن میلیاردها کاردیومیوسیت ( حجرات عضلى قلب)  و همچنین آسیب به عروق محیطی در میوکارد ایسکمیک می شود. 

تحقيقات نشان مى دهند  که گورخرماهی يا ( zebrafish ) قادر است كه پس از قطع تا 20 درصد بطن قلب  خودرا در عرض 2 ماه  بازسازی کند. آسیب منجر به تشکیل لخته فیبرینی اولیه می شود که 7 تا 9 روز پس از آسیب باقی می ماند . این لخته فیبرین با کاردیومیوسیت های جدید در هفته های بعد جایگزین می شود. 

همچنان نشان داده شده است که موش های نوزاد پس از برداشتن نوك قلب ( ذروه)  در فرآیندی مشابه آنچه در گورخرماهی بزرگسال مشاهده شده، بازسازی می شوند، اما نه به سرعت و عموميت پذيرى مثل گورخرماهی ها. 

در #نتيجه بايد گفت كه تا حال تحقيقات طبى  درين فكر بودند كه قلب به خودى خود بعد از آسيب هاى قلبى تا حدى قابل ترميم است و از اينرو به تعقيب حملات قلبى بعضى دارو ها  را مثل بيتابلاكر ها و نهى كنندگان ACE و ARB ها و ديگر ادويه جات مطرح شده كه گويا در ترميم خيلى نسبى قلب و جلوگيرى از وسعت تخريب كمك خواهد كرد مورد تحقيق قرار داده بودند. 

ولى اين دارو ها بجز از اينكه در كنترول اعراض نارسايى قلبى كمكى كند متاسفانه در ترميم هيچ نقشى ندارند. تا حال بجز از پيوند حجرات بنيادى كه هنوز هم به بلوغ صنعتى اش  نرسيده است متاسفانه هيچ تداوى دارويى مطرح و شناخته شده نمى تواند كه عضله قلب را بعد از آسيب آن ترميم كند. مگر اينكه الى ساعات وقت تر حملات قلبى ( زير ١٢ ساعت) شخص مصاب حمله قلبى به تداوى نجات عضلات قلبى  خود رسيده باشد.  

با مهر، 

نوشته از : 

#دكتور_نبيل_پاكطين